Wandelen door Neigembos

Het Neigembos is een 72 hectare groot eiken- en beukenbos in Meerbeke, deelgemeente van Ninove. Het maakte ooit deel uit van het immense Kolenwoud en is dus eeuwenoud. In het voorjaar zorgen duizenden paarsblauwe boshyacinten er voor een prachtig natuurspektakel.

Mochten de bomen kunnen spreken

Het Neigembos is net als onder meer het Kravaalbos, Buggenhoutbos, Zoniënwoud, Hallerbos en Meerdaalwoud een restant van het indrukwekkende Kolenwoud. Dat oerbos strekte zich destijds uit van Picardië tot aan de oevers van de Rijn, de Moezel en de Noordzee. De naam gaat trouwens terug op niemand minder dan Julius Caesar. Hij schreef in zijn oorlogsdagboek ‘De Bello Gallico’ dat het Kolenwoud bijna ondoordringbaar was.

Tegenwoordig is het Neigembos een bosreservaat: spontane, natuurlijke processen kunnen er vrij hun gang gaan. Zo zorgen voorjaarsbloeiers er elk jaar van midden maart tot eind mei voor een bijzonder fenomeen. Langzaam maar zeker bedekken duizenden paarsblauwe boshyacinten de bodem. Groepjes bosanemonen, narcissen, meiklokjes en dovenetels voegen subtiele toefjes wit en geel toe. Echt adembenemend mooi! Maar ook in de andere seizoenen loont het Neigembos meer dan de moeite. Op hete zomerdagen vind je hier de nodige verkoeling en in de vroege herfst is het Neigembos een ware hotspot voor paddenstoelen. Wist je dat er al meer dan 500 soorten werden aangetroffen?

Met een beetje geluk kan je tussen al die wilde natuurpracht al eens een ree spotten. Hoog tussen de woudreuzen laten buizerds, spechten, boomklevers en glanskoppen zich naar hartenlust gelden. En na valavond fladderen er volop grootoorvleermuizen rond.

Hup met de beentjes

Zin om al dit fraais eens te komen bewonderen? De Neigembos wandelroute toont je in een kleine 10 km het mooiste van wat er in en om het Neigembos te zien valt. Trek wel zeker stevige stapschoenen aan, want het gaat hier serieus op en neer, met hoogteverschillen die kunnen oplopen tot maar liefst 90 meter. Schrik dus niet als je kuitspieren af en toe serieus op de proef worden gesteld.

Vertrekken doe je iets ten noorden van de piepkleine dorpskern van Neigem, aan de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen. Vandaag is het moeilijk te geloven, maar ooit was dit lieflijke kapelletje uit de 12e eeuw een volwaardige parochiekerk. Heb je je lunchpakket bij? Nestel je gerust op een van de zitbanken hier. Een café of restaurant ga je op deze boswandeling namelijk niet vinden.
 

Holle wegen, steile flanken

Na de kapel duik je al snel het Neigembos in. Opmerkelijk hier zijn de vele holle wegen met hun steile flanken. Zij zijn wellicht ontstaan in de laatste IJstijd, toen het smeltwater diepe geulen in het bos kerfde. De statige eiken en forse beuken maken het plaatje compleet. In welk seizoen je hier ook komt, onder de indruk ben je sowieso!

Aan de rand van het Neigembos passeer je de private Bivakzone Nellekensbos. Zin om in dit beschermd historisch landschap eens een nachtje gratis je tent neer te planten? Hier verneem je hoe je dat doet. Opgelet: deze plek is niet met de wagen te bereiken.

Even verder wandel je de provincie Vlaams-Brabant en het Berchembos binnen. Dat kan je met zijn 8 hectare gerust de kleine broer van het Neigembos noemen: ook dit bos maakte ooit deel uit van het Kolenwoud en heeft een uitgesproken reliëf.

Tijd voor een ijsje

Daar doemt het gehucht Woestijn met de fotogenieke gelijknamige kapel al voor je op. De oudste delen dateren uit de 14e en 15e eeuw, maar het huidige gebouw werd opgetrokken rond 1600. Verwacht hier trouwens geen eindeloze zandvlakte. De naam 'woestijn' komt van 'wastijn' of onbebouwde woestenij.

We trekken stilaan weer richting Neigembos, maar niet zonder even bij Hoeve-ijs Gooik binnen te springen. De familie De Baerdemaeker verwerkt hier al sinds 1999 een deel van haar melkproductie tot een 8-tal soorten heerlijk schepijs. Bij mooi weer kan je hier van maart tot november de nodige energie bijtanken. De ultieme motivator voor het laatste stukje van de wandeling! Die leidt je nog aan wandelknooppunt 15 over een feeërieke vlondertrap: de ideale plek voor een laatste fotosessie, voor je enkele bochten verder weer aan je vertrekpunt arriveert.